zanim ujrzy światło finalna wersja tego ginu, Wolf będzie musiał podnieść moc z 35% do co najmniej 37,5%, żeby obronić „gin” na etykiecie. Do ginu, który był destylowany m.in. z szyszkami chmielowymi, dodano odleżakowane nalewy na czarną porzeczkę. I porzeczka całkowicie zapanowała nad aromatem, nawet przykryła alkohol, mamy lekki i przyjemny zapach soku z czarnej porzeczki. Bardzo głęboko schowany (ale jest) jałowiec i nuty ziołowego pieprzu. W smaku już nie tak prosto, jest porzeczka, jest jałowiec, igliwie, żywica, chciałoby się więcej soczystości, ale jej tu nie może być, bo przecież to gin, nie nalewka. Finisz bardzo przyjemny, rześki – chinina, goryczka, cytrusy, głóg, chmiel, igliwie. Zaskakująco dobry z tonikiem, rześki, eksponowany jest chmiel, a chowa się porzeczka.

gin destylowany m.in. z szyszkami chmielu, został zmieszany z niewielką ilością odleżakowanych nalewów na pigwowca. Aromat jest bardzo harmonijny – wyraźne nuty jałowca i chmielu, do tego rozmaryn, igliwie, ale w tle dopełnia to miodowość pigwy, słodycz moreli. Smak już nie jest tak harmonijny, znika słodycz, jest cierpko – cytryna, pigwowiec, niedojrzała mirabelka, owoce dzikiej róży, nuta pestki, do tego wciąż dużo nut leśnych, jałowca i igliwia, które z dużą kwasowością nie współgrają. Są też nuty korzenne: goździki, cynamon, imbir. W finiszu trunek zyskuje, znika kwasowość, jest nadal dużo jałowca, sporo chmielu, nuta pestek wiśni, liści, skórki cytrusów. Z tonikiem bardzo poprawny. Moc – 38%.