„Pełnia liścia” to szczera do bólu, autoterapeutyczna opowieść o kobiecie, bez skutku próbującej topić w nałogu traumatyczne doświadczenia z młodości i kompleksy, które towarzyszą jej obecnie. To pierwsza pozycja na rynku tak sugestywnie opisująca problem, przed którym stoi wiele współczesnych Polek.
Proszę sobie wyobrazić swoje własne narodziny. Ponownie, już jako dorosły człowiek, radzi Maria Kromer pytana o klucz do zrozumienia swej debiutanckiej opowieści. Oparta na motywach autobiograficznych „Pełnia liścia” mówi o osobie od dziecka czującej się w świecie zagubioną, próbującej jednak odnaleźć w nim swoje miejsce. Bohaterka zmaga się ze sobą, demaskuje grę pozorów i… uczestniczy w niej, wycofuje się w samotność i podejmuje ryzyko miłości, popada w uzależnienie od alkoholu, a następnie walczy z tym uzależnieniem. Przede wszystkim jednak szuka prawdy i sensu, dążąc do tytułowej Pełni. Jak przekonuje autorka, problem jest stary jak świat, wciąż jednak pozostaje problemem dla milionów istnień.
Nosząca znamiona autoterapii „Pełnia liścia” to przedstawiony drobiazgowo, szczery, odważny oraz sugestywny zapis zmagania się kobiety z „demonami przeszłości”. To pozostawiający trwały ślad w świadomości czytelnika raport z trudnej sztuki odnajdywania prawdziwej siebie, wbrew trwale wrytym w osobowość lękom, kompleksom i ograniczeniom. To coś więcej aniżeli wychodzenie z uzależnienia od alkoholu, który to nałóg nie jest zresztą jedynym, z którym zmaga się bohaterka. Wreszcie – „Pełnia liścia” – to także promyk nadziei dla wielu współczesnych Polek, których uzależnienie od nałogów (bynajmniej nie jednego!) staje się coraz częściej poruszanym w mediach zagadnieniem.
