Wizyta w Glenglassaugh

Pięknie położona, nad samym morzem, w zatoczce z jednej strony zamkniętej skalnym zboczem, z niewielka plażą. W pobliżu jest stare miasto Portsoy, a w nim port rybacki z XVII wieku. Wokół portu ciągną się stare, nieco podupadłe, lecz niegdyś bogate domy handlowe, tu także zatoka osłonięta jest skalistymi wzniesieniami, które obsiadają kraby i mewy.


Gorzelnia, która sama w sobie należy zapewne do najbrzydszych w Szkocji, powstała w 1875 roku, a jej pierwszy właściciel, James Moir, był bankierem i handlowcem w Portsoy. Glenglassaugh Distillery została zbudowana na terenie dawnej farmy Craig Mills, do dziś zachował się z tamtych czasów stary młyn, który stoi nieopodal wjazdu na teren destylarni. Co ciekawe, przez ponad połowę swojej historii destylarnia była nieczynna. Gdy w 2013 roku przejmował ją Billy Walker wraz z partnerami finansowymi z RPA (właściciele także destylarni BenRiach i GlenDronach), największą wartością Glenglassaugh były magazyny pełne beczek ze starą whisky. Dziś firma ma ok. 30 tys. beczek, najstarsze z 1963 roku.
Jest tu sześć kadzi fermentacyjnych, z tego dwie drewniane i para potężnych alembików pochodzących z 1960 roku (zastąpiły wcześniejsze). Tygodniowo produkują 30 tys. l.
Wracając jednak do historii, spółkę Glenglassaugh Distillery Company powołał James Moir wraz ze wspólnikami, kotlarzem Thomasem Wilsononem oraz jego siostrzeńcami – Alexandrem i Williamem Morrisonami. Początkowo planowali sprzedawać whisky single malt pod marką James Moir & Alexander Morrison, ale wkrótce napłynęło zamówienie z Glasgow, od znanej firmy William Teacher & Sons i whisky z Glenglassaugh zaczęła w całości trafiać do blendu Teacher’s. Skłoniło to inwestorów do rozbudowania destylarni, małe kotły zastąpiono wielkimi alembikami. W 1892 roku gorzelnia została odsprzedana, nowym właścicielem została firma Robertson & Baxter, ale nie na długo, bo kilka lat później Glenglassaugh przejęła grupa Highland Distilleries. Zamknięta w 1908 roku. I stała zamknięta do końca lat 50. Do 1922 roku działała słodownia. W czasie II wojny światowej była tu baza woskowa. Kiedy w 1960 roku wznowiono działalność sprzęt był już w tak złym stanie, że trzeba było sprawić nowe alembiki. W latach 1960-1986 produkowano tu whisky na potrzeby takich blendów jak: Cutty Sark czy Famous Grouse, a właścicielem była Edrington Group. Ponownie zamknięta w 1986 roku na kolejne 22 lata. Ponieważ jednak wciąż były duże zapasy whisky z Glenglassaugh, więc nadal odsprzedawano ją do blendów, jak również trafiły na rynek edycje single malt – w 2006 roku pokazały się Glenglassaugh 19YO, 38YO i 44YO, a rok wcześniej – 22YO. W 2008 roku nowym właścicielem nadmorskiej destylarni została Scaent Group, firma spoza branży alkoholowej. Znów trzeba było wymienić większość urządzeń, zachowano jednak alembiki, kadzie i młyn. Nowy właściciel wypuścił edycje Glenglassaugh: 21YO, 30YO, 35YO i 40YO. Z alembików popłynął nowy alkohol, szybko butelkowany i sprzedawany jako półroczny trunek. Oficjalna, trzyletnia edycja Glenglassaugh, została zabutelkowana w 2011 roku. Rok później inwestor oddał centrum dla zwiedzających. W 2012 roku wypuszczono whisky Glenglassaugh Revival.
W marcu 2013 roku nastała nowa era w dziejach Glenglassaugh, kiedy właścicielem stała się BenRiach Distillery Co. W tym samym roku pojawiła się whisky single malt pod nazwą Evolution, a w 2014 roku – Torfa. Ta ostatnia, mocno torfowa, jest eksperymentem zapoczątkowanym w 2009 roku i bardzo różni się od całości oferty. Wypuszczono także whisky Glenglassaugh 30YO oraz kilka wersji single cask z różnych lat i w wysokich cenach. Nowy właściciel rozpoczął także finiszowanie w beczkach po winie, wprowadzając takie limitowane edycje jak Glenglassaugh: Oloroso, Moscatel, Madeira, Porto.
Obecna oferta to whisky: Revival, Evolution, Torfa, 30YO, 40YO, 51YO, a także serie: Rare Cask Release (1968 cask #1601 45YO Finished in the finest Sherry Hogshead, 1972 cask #2114 41YO Matured in the finest Sherry Butt, 1973 cask #6801 40YO Finished in the finest Manzanilla Sherry Puncheon, 1975 cask #7301 38YO Finished in the finest Oloroso Sherry Hogshead, 1975 cask #7801 38YO Finished in the finest Moscatel Hogshead, 1978 cask #1803 35YO Finished in the finest Sherry Hogshead, 1978 cask #1810 35YO Finished in the finest Port Hogshead i 1986 cask #2101 28YO Finished in the finest Hogshead) i Massandra Connection (Glenglassaugh Massandra Connection 1973 41YO Sherry Finish i Glenglassaugh Massandra Connection 1978 35YO Madeira Finish). Styl whisky Glenglassaugh jest bardzo zróżnicowany z uwagi na wielość wykorzystanych beczek do finiszowania oraz eksperymenty z torfem. Ich new make spirit (również obecnie butelkowany w wersji 50%) jest delikatny, owocowy, z nutą drożdży i soli. Podstawowe warianty – Revival i Evolution, to whisky gładkie, łatwe, z wyraźnymi nutami owoców i wanilii, przy czym Revival jest zdecydowanie słodsza, o aromatach czekoladowych, Evolution wydaje się być najwierniejsza temu, co pokazuje new make spirit. Firma butelkuje też likier tarninowy Sloe Berry Liqueur.

 

Scroll to Top
Spirits logotyp czarny

Dostęp zablokowany

Nie spełniasz wymogów dotyczących wieku użytkowników strony.
Warsaw Spirits Competition 2024

Rejestracja otwarta

Zgłoś swoje uczestnictwo w festiwalu!
Zniżka EARLY BIRD -10% do 31 marca.

Spirits logotyp czarny

Czy ukończyłeś/aś 18 lat?

Treści na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla osób dorosłych.