Festiwal Whisky w Jastrzębiej Górze

W ostatni weekend sierpnia odbyła się X Edycja Festiwalu Whisky w Jastrzębiej Górze. Pogoda była znakomita, woda w Bałtyku podobno rekordowa ciepła, a na festiwalu whisky jak zwykle tłumy. Znakomite zwieńczenie lata.

Była to dziesiąta edycja, ale pierwsza z nowym organizatorem, który wprowadził dużo zmian i podniósł ceny, co wywołało sporo frustracji. Dwudniowy bilet kosztował prawie 600 zł, a wystawców było mniej niż przed rokiem, whisky do próbowania też mniej, za to hałasu dużo więcej, cały dzień głośną muzykę puszczali ze sceny didżeje. Jeśli odbędzie się kolejna edycja – na razie nie zapowiedziano terminu – to warto przywrócić festiwalowi whisky nieco ciszy i powagi, bo zabawa zabawą, ale każda taka impreza to też edukacja, okazja do rozmów, a te bliżej sceny były bardzo zagłuszane.
Najlepsze whisky to top secret, nie było ich oficjalnie na festiwalu, częstowano wtajemniczonych w ciemnym namiocie podczas sekretnych spotkań masterclass adresowanych głównie do inwestorów, bo to bardzo unikatowe, drogie butelki leciwych whisky. Organizatorem tych sekretnych spotkań był Pernod Ricard, druga odsłona ich serii Secret Speyside jest naprawdę imponująca i dla mnie to było największe wydarzenie festiwalu, gdyż szczęśliwie znalazłem się jak zwykle w gronie wtajemniczonych i zaproszonych na sekretne masterclass. Jak w latach poprzednich, tak i tym razem było kilka znakomitych degustacji organizowanych przez wystawców, w tym roku częściowo w nowej przestrzeni przy Hotelu Szafir (zrezygnowano z namiotów za sceną), a na nich whisky niedostępne nigdzie indziej, wersje single cask, czasami z zawartością wydestylowaną jeszcze w latach 70. Znakomici zagraniczni goście, poziom merytoryczny tych degustacji był bardzo wysoki i dobrze, że było ich tak dużo i były tak różnorodne. Komu nie wystarczała skromniejsza niż w latach poprzednich oferta na stoiskach uczestników festiwalu, ten mógł zmierzyć się z wyjątkowo bogatym stoiskiem Domu Whisky, gdzie były prawdziwe unikaty, jak choćby Glenmorangie z 1978 roku. Pierwszy dzień zakończył występ Beaty Kozidrak i takiego tłumu w Jastrzębiej Górze wcześniej nie widziałem. Myślałem, że to muzyka mojego pokolenia, a tymczasem słowa piosenek za wokalistką powtarzała młodzież, którą podejrzewałbym o inne muzyczne gusta. Najwyraźniej whisky łączy pokolenia. Drugiego dnia również zebrał się tłum na koncercie L.U.C z orkiestrą Rebel Babel i wiecznie młodym Markiem Piekarczykiem. Mam wrażenie, że na obu koncertach było więcej ludzi, niż kiedykolwiek. Miały być na koniec lasery, ale były znów głośne fajerwerki – tu też prośba do organizatorów, nie róbcie tego w przyszłym roku, chrońmy najmniejszych mieszkańców wydm i lasu. Ptaki i różne małe leśne ssaki tego bardzo nie lubią, wiele z nich ginie od nagłego hałasu.
Nie miało w tym roku stoisk wielu stałych bywalców: Stock Spirits, Vininova, Anka Wines, ML Spirits, z bardzo krojoną ofertą przyjechało Diageo, malutkie stoisko miał Pinot. Z nowych dystrybutorów pojawili się Amka, SSG Poland, pierwszy raz w Jastrzębiej Górze wystawiła się firma Bartex-Bartol m.in. ze swoją marką whisky Paprocki. Wystawcy narzekali, że oddają aż 40% utargu na stoiskach organizatorom.
Widać zmiany na rynku dystrybucji whisky w Polsce. Kilka marek w 2024 roku zmieniło właścicieli (Nikka, Glen Scotia, Loch Lomond, Black Bull, Fercullen, Stauning, Cotswolds, Teeling – żeby pozostać tylko przy tych, które były prezentowane w Jastrzębiej Górze przez nowych właścicieli). Martwi mnie, że dystrybutorzy po macoszemu podchodzą do whiskey amerykańskiej, tu pojedyncze marki można było znaleźć na stoiskach: Woodford Reserve, United Beverages, M&P, Pinot, CEDC, Cerville – ale to nie były żadne nowości). Dla odmiany whisky z Japonii jest już chyba przesyt, Irlandia też dobija do sufitu zainteresowania konsumentów. Wciąż mało jest grain whisky, choć ciekawie poszerzyła się w ostatnim roku oferta od niezależnych dystrybutorów, m.in. o wiele nowych etykiet od Douglas Laing.
Najciekawiej zaaranżowane stoisko miały według mnie Glenmorangie i Ardbeg, najszerszą ofertę: United Beverages, Pernod Ricard i M&P, najbardziej oblegane było stanowisko Marka Posłusznego, który prezentował swoje miksery MixMe, ale też dał na dużej scenie dwa razy znakomity pokaz flair. Chyba nikt nie żałował, że zrezygnowano z namiotu ze stosikami za sceną, gdzie zawsze było bardzo duszono. Więcej było miejsc, żeby usiąść, zanotować wrażenia, ewentualnie zapalić cygaro, porozmawiać w oddaleniu od sceny. Sporo fajnych animacji, świetnie prezentująca się ekipa reklamująca markę Deacon, dużo konkursów, gadżetów, marchendising – tutaj znakomitą, unikatową ofertą zaskoczył Glenfiddich, w dodatku w bardzo przystępnych cenach.
Podczas festiwalu spróbowałem ponad 70 nowych whisky, niektórych wybitnych. Zabrałem ze sobą do domu jeszcze sporo próbek na późniejszy czas, będę miał okazję wracać w chłodne jesienne dni do słonecznej atmosfery Jastrzębiej Góry. I mam nadzieję, że do zobaczenia za rok.

Najlepsze nowości próbowane na Festiwalu Whisky Jastrzębia Góra 2024