Świetna, wciągająca bez reszty lektura, przedstawiająca świat wina od strony „naj” – najlepsze, najdroższa, najstarsze, największa beczka, najwyżej położona winnica, ale też np. najmniejsza apelacja, bo „naj”, to nie tylko wyżyny. Informacje na ogół miłośnikom wina znane, a jak nie znane, to warte poznania, dla sommeliera lub doradcy winiarskiego ta książka może być świetną powtórką wiedzy, bo snuta w formie historyjek narracja to gotowy materiał do powielenia w towarzystwie. Nic tak ludzi nie fascynuje, jak historia „naj”. Książka przy tym pisana jest z przymrużeniem oka, bo wiadomo, że coś „naj” we Francji znajdzie większe „naj” we Włoszech, każdy rości sobie prawo do bycia w czymś wyjątkowym, często nie mając pojęcia, że wielu przed nim już zgłosiło akces do palmy pierwszeństwa. Są też wartości względne, bo – jak zauważają autorzy – kiedy mówimy o najstarszym winie, to chodzi nam o galaretę winogronowa we flaszy z czasów Rzymskich, czy może o najstarsze wino, które jeszcze się nadaje do picia? A może najstarsze, które wciąż zachwyca? Świadomość tego jak względne są wszystkie „naj” towarzyszy autorom i niewątpliwie jest dodatkowym atutem lektury.
