(ούζο) grecka wódka najczęściej robiona ze zboża z dodatkiem anyżu oraz innych ziół: kardamonu, kolendry, kwiatu limetki, kopru włoskiego, arcydzięglu, gałki muszkatołowej, cynamonu, imbiru, rumianku, czasami mastiki oraz anyżu gwiazdkowego. Trunek produkowany od końca XIX wieku i popularny w całej Grecji, najczęściej rozcieńczany zimną wodą – wówczas staje się mlecznobiały i łagodny w smaku. Wedle norm Unii Europejskiej jest to produkt zastrzeżony dla Grecji oraz greckiej części Cypru. Zawartość alkoholu to 37,5-48%. Dopuszczalna zawartość cukru to 50 g na litr. Uzyskiwane najczęściej w wyniku maceracji anyżku i ziół, a następnie poddaniu ich ponownej destylacji. Najpodlejsze gatunki robione są poprzez dodanie do zbożowego alkoholu olejków anyżowych. Produkowany zarówno przez wielkie firmy, jak i destylowany prywatnie, wiele restauracji czy ouzerii (barów alkoholowych) podaje własne ouzo w karafkach lub bardzo rozpowszechnionych butelkach o pojemności 0,2 l. Największą marką pod względem sprzedaży jest Ouzo Tirnavou produkowane od 1850 roku przez firmę Katsarou, natomiast do najlepszych zaliczane jest Ouzo 12 firmy Kaloyiannis. Inne znane to m.in.: Alexander, Aphrodite, Barbayannis, Giokarinis, Mini, Naousa, Nostalgia, Olympic, Pilavas, Plomari, Sans Rival, Tsantali czy Tsilili. Pokrewne alkohole to m.in. anisette czy pastis.
nienawidzę!