Wytwórnię win i szampana założył w 1826 roku Friedrich August Grempler wraz z Samuelem Häuslerem i Friedrichem Sterem. Pracowała pełną parą do 1945 roku przy ulicy Hospitalstraße 22, obecnie ulica Moniuszki, za którą rozciągały się winnice wykorzystywane do produkcji: Badaes Presse, Vogelftang, Hospital i Marschfeld. Kiedyś rejon ten stanowił samodzielne przedmieścia – Srebrna Góra. Lokalizacja dla fabryki została wybrana ze względu na położenie poza zabudową miejską oraz występowaniem wód podziemnych. W 1829 roku wybudowano tu również piwnice do przechowywania win, składające się z trzech oddziałów i przedsionka. Mogło tu leżakować od 2 do 3 tys. okseftów napoju Bachusa, jak można wyczytać w rękopiśmiennej kronice Heinricha Adolpha Pilza.
Inicjatorem przedsięwzięcia był Samuel Häusler, który swoją karierę jako winiarz rozpoczął od produkcji wina z jabłek w Jeleniej Górze. Wino było kwaśne, więc zaczął je dosładzać i tak stworzył w 1816 roku pierwszy śląski „cydr”.
Fabryka win musujących była jedną z pierwszych jaka powstała w Niemczech. Grempler & Co. była obok Champagner-Fabrik Fritz Brieger jedną z dwóch istniejących w mieście (1887). W 1899 roku dołączyła jeszcze fabryka win A. Krumnow przy Polnisch-Kesselerstraße 7.
Wyroby Gremplera wielokrotnie zdobywały nagrody w Paryżu (1855), Londynie (1862) czy Wiedniu (1873). W okresie międzywojennym roczna produkcja kształtowała się średnio na poziomie 250 tys. butelek (lata dwudzieste) by już w latach trzydziestych osiągnąć pułap 800 tys. butelek rocznie. W 1945 roku w budynkach dawnej wytwórni Gremplera uruchomiono Wytwórnię Win Musujących, a w 1947 roku przemianowano ją na Państwową Lubuską Wytwórnię Wina, a później na Lubuską Wytwórnię Win w Zielonej Górze. Produkcja skupiła się głównie na winach gronowych. W 1948 roku uzupełniono nasadzenia na starych winnicach i wprowadzono nowe, stworzono tu pierwszą szkółkę sadzonek winorośli, które bogato rodziły, co miało niewątpliwy wpływ na rozwój firmy, dając jej pierwsze miejsce wśród producentów wina w Polsce. Kwitł eksport, który w latach siedemdziesiątych i później trafiał do 700 odbiorców na całym świecie m.in.: Australia, Japonia, USA, Węgry.
W latach dziewięćdziesiątych wytwórnia win mogła leżakować w beczkach 1,8 mln l wina, a całkowite możliwości magazynowania moszczu i wina wynosiły ponad 6 mln l (zbiorniki stalowe).
W 1999 roku ogłoszono upadłość firmy, zakład sprywatyzowano. Nowy właściciel wyburzył budynki powstałe po 1945 roku. Zachowano fermentownię, leżakownię, tłocznię, rozlewnię, budynki gospodarcze i administracyjne. Obecnie obiekt jest w bardzo złym stanie, stoi niechciany i z roku na rok niszczeje. Wpisany do rejestru zabytków po nr L-29/00 w dniu 18 kwietnia 2000 roku.
W Zielonej Górze zachował się też dawny dom, w którym mieszkał Friedrich August Grempler. Spis wszystkich win produkowanych przez Grempler & Co. można znaleźć w tekście Mirosława Kuleby w „Enographia Thalloris”.
