Region Veneto może pochwalić się największą produkcją win we Włoszech, ponad 200 mln l rocznie, z czego 70% trafia na eksport. Jest tu aż 19 obszarów DOC. Region rozciąga się pomiędzy rzekami Adda i Piawa oraz od Jeziora Garda do wybrzeża Morza Adriatyckiego. Był porośnięty winoroślą już w czasach antycznych. Obecnie aż 30% winnic zajmuje merlot, choć nie powstają z niego wybitne wina. Inne ważne szczepy regionu Veneto to: glera, garganega, corvina veronese, rondinella, chardonnay, sauvignon blanc, pinot blanc, pinot grigio, pinot noir, riesling, cabernet, raboso. Najbardziej znane wina to: prosecco, valpolicella i recioto della valpolicella, soave i bardolino, ale też np.: gambellara, lesini durello, valdadige, breganze, colli di Conegliano, colli asolani, colli berici (tzw. tokaj włoski) oraz wiele innych.
Okolice samej Wenecji sławne są z produkcji prosecco. Winnice ulokowane są na pagórkach, a na szczycie prawie każdego z nich jest mały kościół, bo winiarze są na wszelki wypadek pobożni. Dobra pogoda oznacza większe wpływy – zarówno ze sprzedaży samych winogron, jak i produkcji win, jest się zatem o co modlić. Około 95% gron to glera na prosecco, reszta to głównie: moscato, chardonnay i pinot grigio oraz raboso, merlot i cabernet franc na wina spokojne lub frizzante i spumante. Winnice nasadzane są na wzgórzach oraz w dolinie rzeki Piawa. Pomiędzy miastami Conegliano a Valdobbiadene ciągnie się szlak prosecco. Są tu dosłownie setki małych parceli nasadzonych winogronami glera. Te na wzgórzach mogą korzystać z oznaczenia DOCG, w dole – DOC. Zbiory zaczynają się zwyczajowo 10 września. Rocznie wypuszcza się ok. 150 mln butelek win prosecco.
Wizyta w Conca d’Oro
Odwiedziłem jednego z producentów w samym sercu regionu, firmę Conca d’Oro. Tu odbywa się produkcja od owocu do butelki, mają 52 ha winnic zarówno DOC jak i DOCG. Produkują ok. milion butelek rocznie. Własne wina zaczęli butelkować 23 lata temu, wcześniej – jak wielu w regionie – prowadzili winnice i sprzedawali winogrona producentom win.
– Wszystkie winogrona zbieramy ręcznie, żeby od razu przebrać tylko najlepsze owoce – mówi Francesco Cimetta, właściciel winiarni Conca d’Oro. – Sok tłoczony jest zaraz po zbiorach, pozostawiamy bardzo soczysty moszcz, który z uwagi na jego aromat jest ceniony przez producentów grappy. Pierwsza fermentacja trwa miesiąc, druga – w zależności od metody – od miesiąca do dwóch. Drożdże wytwarzane są w regionie Treviso.
Wina DOC przechodzą drugą fermentację w zbiornikach (metoda Charmata), co w przypadku winiarni Conca d’Oro trwa nieco dłużej niż zwykle, bo około miesiąc. Bezpośrednio ze stalowych kadzi wino jest przepompowywane w niskich temperaturach do własnej linii butelkowania, korkowane i trafia do magazynu. W przypadku prosecco z apelacją DOCG stosowana jest fermentacja tradycyjna, która trwa ponad dwa miesiące. Dojrzewające w butelkach wino ma wyższe ciśnienie – ok. 5 barów, ma bardziej złożony, owocowy bukiet, podczas gdy typowe prosecco ma ok. 2,5-3 bara. Conca d’Oro Prosecco Brut DOC Treviso (11,5%) ma aromat rześki z nutą drożdży, bąbelki szybko idą w górę, ciśnienie jest wysokie, ponad 3 jednostki. Duża kwasowość, w ustach kwaśne jabłka. Robione tradycyjną metodą Conca d’Oro Millesimato Extra Dry DOCG (11,5%) ma zapach kwiatowy, gruszki, jabłka, ale też parmezan. W ustach bardzo delikatne: gruszki, mirabelki, jabłka bardziej dojrzałe. Jest też ciekawe różowe i słodkie wino frizzante, Conca d’Oro Dolce Veleno (11%), mniej musujące (ok. 2 jednostki), winogrona raboso i muscato. Zwykle jest podawane w szerokim kieliszku z owocem, jako aperitif. W nosie truskawki i jabłka, w ustach głównie truskawki, maliny i jagody.
Cała oferta Conca d’Oro to 20 win, z czego pięć to prosecco z apelacją DOCG i pięć prosecco z apelacją DOC. Reszta to głównie wina typu spumante i frizzante oraz cztery wina spokojne. Prosecco klasy DOCG w sklepie winiarskim kosztuje ok. 12 euro.
