Na świecie jest ok. 500 gatunków dębów, przy czym jeśli mówimy o produkcji dębowych beczek zazwyczaj wymieniamy trzy: Quercus petraea, Quercus robur oraz amerykański Quercus alba, Jedną z rzadko stosowanych w bednarstwie odmian jest Quercus ilex, znany też jako dąb ostrolistny., a w literaturze anglosaskiej holm oak (encina w języku hiszpańskim). Występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego, skąd się wywodzi, w Apeninach, Hiszpanii i Portugalii, ale także w Afryce, m.in. na zboczach gór Atlas. Są to duże i wiecznie zielone drzewa. Mają bardzo twarde, trudne w obróbce drewno, ale jednocześnie porowatą strukturę, co wpływa pozytywnie na proces starzenia alkoholu. Z uwagi na twardość bardzo trudno by było zrobić z niego standardową beczkę, ale od dawna jest wykorzystywany przez bednarzy do budowy dużych kadzi. Takie kadzie są długowieczne, bo dąb ostrolistny ma drewno bardzo odporne na gnicie czy jakiekolwiek szkodniki. Stosowane chętnie przez winiarzy na Półwyspie Iberyjskim, a ostatnio także coraz częściej przez producentów tequili. W dużej kadzi kontakt z drewnem jest ograniczony, mocna struktura dobrze jednak sprawdza się w ciepłym i wilgotnym klimacie, więc nie wykluczone, że wkrótce tą odmianą zainteresują się także producenci rumu. Ciekawostką jest, że dąb ostrolistny ma jadalne żołędzie, są podobno smaczne nawet na surowo.
