Dwunasta edycja Whisky Live Warsaw

W dniach 10-11 października na stadionie Legii Warszawa odbyła się dwunasta edycja Whisky Live Warsaw. Wzięło w niej udział ponad 100 wystawców, były nowości ze świata alkoholi, unikatowe kolekcjonerskie butelki sprzed lat, spotkania masterclass z udziałem zagranicznych gości, występy muzyczne i inne atrakcje.

Największą atrakcją tegorocznej edycji była duża strefa producentów z Okinawy. Bardzo rzadko w Europie można spróbować awamori, lokalnego trunku, odmiany shōchū, który powstaje tylko na Okinawie. Ekspozycję sfinansowały władze prefektury Okinawa oraz Okinawa Awamori Distillers Association. Na wyspie jest 44 producentów awamori i do tego dwie duże firmy butelkujące. Tradycja wyrobu awamori wpisana jest na listę dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Podobno to tutaj narodziła się technika dodawania do fermentującego ryżu czarnych pleśni koji, podczas gdy w innych częściach Japonii dodaje się żółtego lub białego koji (m.in. do wyrobu sake i shōchū). Inna odmiana koji daje inny smak i aromat, typowe dla awamori. Co ciekawe, niemal 100% trunków z Okinawy robione jest z tajskiego, a nie z japońskiego ryżu. – Jest on mniej kleisty, bardziej sypki, mniej słodki, ale smaczniejszy – wylicza Hayashi Nakazato, prezes Kamimura Shuzo.
Tradycja wyrobu awamori na Okinawie (wówczas Królestwo Ryukyu) ma ponad 600 lat. Pierwszy zachowany pisemny dokument z użytą nazwą awamori pochodzi z 1671 roku. Ryż jest słodowany z dodatkiem koji, które zawiera enzymy rozkładające złożone cukry, potem jest zacierany i fermentowany, ponownie dodaje się koji, za fermentację odpowiadają lokalne drożdże. Fermentacja w otwartych zbiornikach zwanych moromi trwa dwa tygodnie. Destylacja odbywa się w alembiku, zwykle tylko jeden raz do mocy ok. 45%-50%, powstały alkohol nazywa się genshu, następnie dodaje się wody by obniżyć moc alkoholu i wlewa do kadzi na 6-12 miesięcy. A czasami na wiele lat, także do beczek, choć zgodnie z przepisami awamori musi zachowywać jasny, co najwyżej słomkowy kolor. Długie leżakowanie sprawia, że trunek staje się delikatniejszy, słodszy, ma bardziej kremową teksturę. Stare awamori nazywane są kusu, są bardzo drogie i podaje je się w ceremonialnych ceramicznych miseczkach. Takich rzeczy można było spróbować na Whisky Live Warsaw, najstarszy trunek leżakował czterdzieści lat, wypuszczany jest raz na pięć lat w liczbie ok. 700 butelek. W zapachu śliwki, morele, miód, słodki ryż, dmuchany ryż, cynamon, orzechy włoskie. W smaku śliwki, sos śliwkowy, sos sojowy, mirabelki, gruszki. Długi słodko-słony finisz, sos śliwkowy i nuty morskie, słone.
Whisky Live Warsaw to oczywiście przede wszystkim whisky. Tradycyjnie premierowo zastały zaprezentowane butelki z serii Diageo Special Release oraz nowa odsłona Octomore. Byli polscy bottlerzy i importerzy, były firmy, które od lat współpracują z Tudor House, organizatorem imprezy, ale byli też debiutanci, czasami z daleka – Tasmanii, Nowej Zelandii czy Wysp Owczych. Przyjeżdżają w poszukiwaniu importera, zachęceni wielkością polskiego rynku. Bardzo udane było stoisko producentów z Madery – rumów i… bananowych okowit. Dużo można było znaleźć ciekawych butelek na stanowiskach niezależnych bottlerów i ich polskich przedstawicieli – Adelphi, Duncan Taylor czy Scotch Malt Whisky Society. Świetna była selekcja alkoholi z agawy na stoisku VEIS.
Wiele z prezentowanych butelek miałem okazję próbować już wcześniej, na równie wiele nie wystarczyło czasu. W tabelce poniżej zebrałem najciekawsze tegoroczne odkrycia, to co po raz pierwszy spróbowałem na stadionie Legii.

Najciekawsze odkrycia Whisky Live Warsaw 2025