dość rzadko pojawiająca się w wersjach single malt whisky ze Speyside. Znana przede wszystkim jako jeden z ważniejszych składników mieszanki J&B. Uznawana za jedną z najbrzydszych szkockich destylarnie, o stosunkowo niewielkich możliwościach produkcyjnych – ok. 1,4 mln l rocznie. Powstała w 1878 roku w obok działającego młyna w miasteczku Rothes, gdzie mieści się do dziś. Założył ją James Stuart wraz ze wspólnikami, przyszły właściciel destylarni Macallan W 1887 roku Stuart odsprzedał Glen Spey firmie W. & A. Gilbey z Londynu za cenę 11 tys. funtów. W 1920 wybuchł pożar, destylarnię zmodernizowano, zwiększono też liczbę alembików z dwóch do czterech. Te alembiki podobno decydują o kwiatowo-owocowych aromatach whisky Glen Spey, tak cenionych przy zestawianiu blendów. Do kolejnych zmian właścicielskich dochodziło w destylarni w latach 1972 i 1997, by ostatecznie stała się ona częścią koncernu Diageo. To nowy właściciel zaczął nieśmiało, w niewielkich partiach, butelkować Glen Spey single malt. W 2001 roku w serii Flora & Fauna ukazała się edycja dwunastoletnia, wciąż sztandarowa jeśli chodzi o Glen Spey, choć już coraz trudniej ją dostać w rozsądnej cenie. To lekka i orzeźwiająca whisky, bardziej jako aperitif niż digestif, o nutach cytrusowych, miodowych, waniliowych, ze szczyptą jałowca i dymu w niezbyt długim finiszu. Wspaniały kwiatowy aromat obiecuje więcej, niż ta whisky pokazuje w ustach, ale pewnie dlatego przez lata w całości trafiała do blendów J&B. W 1996 roku ukazały się dwie edycje Single Cask 1996 whisky 21-letniej, finiszowane w beczkach po sherry i w amerykańskim dębie. Dostępne są też edycje od niezależnych dystrybutorów, np. 30-letnia Glen Spey zabeczkowana w 1974 roku z kolekcji Murray McDavid czy 15-letnia z beczek z 1985 roku, wypuszczona przez Signatory.