7 października w cyklu Mocny Poniedziałek odbyło się spotkanie z peruwiańskim pisco z destylarni Bodega San Nicolás. Mała rodzinna destylarnia i winnice ulokowane są przy mieście Pisco, ok. 250 km od Limy, w samym centrum peruwiańskiej historii trunku, która – według zachowanych dokumentów – datuje się na 1615 rok, kiedy kronikarz Felipe Guaman Poma de Ayala odnotował pierwszą destylację winogron w Peru. W miejscu obecnej destylarni znajdowała się dawna jezuicka misja, gdzie wyrabiano destylat z winogron przywiezionych z Europy – sadzonek vitis vinifera. W Bodega San Nicolás mają 30 ha winorośli, głównie: quebranta, torontel i italia. Fermentacja odbywa się z udziałem dzikich drożdży, które są na skórkach winogron. Destylacja jednokrotna soku z winogron w dużym miedzianym alembiku następuje bezpośrednio po zbiorach, które przypadają na koniec marca. Odbierają destylat z mocą 42% i tak go butelkują, nie dodają wody, nie filtrują, odstawiają tylko w stalowych zbiornikach by się ułożył. Swoje pisco wypuszczają w rocznikowanych edycjach. Ich główny produkt to pisco klasy superpremium 1615, mają też markę Pisco Hermano. Pisco z Bodega San Nicolás od niedawna jest w Polsce w ofercie M&P.
Pisco to narodowy trunek Chile i Peru, obydwa kraje toczą spór o prawo do nazwy. W obydwu krajach sposoby produkcji są różne, choć w obu trunek robiony jest z winogron. Pisco z Peru dzieli się na cztery rodzaje. Są to: Pisco Puro – jednoszczepowe, zwykle z winogron quebranta, rzadziej: mollar, uvina lub negro criolla; Pisco Aromáticas – również jednoszczepowe, ale z winogron szczepów: moscatel, albilla, italia czy torontel; Pisco Acholado – blend różnych szczepów winogron; Pisco Mosto Verde – destylowane z nie do końca przefermentowanego moszczu, kiedy w winie jest jeszcze stosunkowo dużo cukru, w tym przypadku na wyprodukowanie 1 l pisco potrzeba więcej winogron. W Peru dozwolona jest tylko jednokrotna destylacja w alembiku. Dozwolona moc dla butelkowania pisco w Peru to 38-42%. W Peru w ogóle nie używa się do starzenia beczek.
Pisco Hermano Quebranta (42%)
Producentem jest Bodega San Nicolás. Na jeden litr pisco zużywa się 6,5 kg winogron. Przed butelkowaniem trunek leżakuje w zbiornikach sześć miesięcy. Zapach słodki, owocowy – nektarynki, brzoskwinie, morele, słodkie śliwki, słodka nuta miodowa. W smaku słodycz – owoców, kwiatów, nektaru, miodu. Pudrowy, bardzo słodki finisz – syrop z liczi, ale jest też równoważąca nutka kwaskowa, cytrusowa. Znakomite, rześkie pisco.
4.5/5
28,5/28/28/8,5=93
Pisco 1615 Quebranta Mosto Verde (42%)
Świeży moszcz przedestylowany w alembiku, aż 10 kg winogron na litr pisco. Zapach intensywny, zielony, trawiasty, owoce kwaskowe- cytrusy, zielone banany, nuta ziemista, migdałowa. W ustach ziemistość, mineralność, nuty ściągające, taniczne, zielonej herbaty, wytrawnych kwaskowych winogron, kwaśnych jabłek, lekka nutka pestki. Finisz cierpki, wytrawny, ściągający i bardzo owocowy, dużo kwaśnych jabłek, gruszek, soczystych kwaśnych winogron.
4.5/5
27,5/28,5/28,5/8,5=93
Pisco 1615 Italia Puro (42%)
Na litr destylatu idzie 7-8 kg winogron. Zapach kwaskowy, cytryn, mandarynek, nektarynek, ale też solonych cytrusów, kiszonych cytryn. W smaku nutki kwaskowych jabłek, gruszek, cytrusów, lekka słoność, lekka nuta taniczna – kombucha, zielona herbata. W finiszu cierpkość, kwaskowość, duża cytrusowość i przyjemna słoność, mineralność, do tego brzoskwinie, nektarynki.
4.5/5
28/28/28,5/9=93,5
