Książka dobrze napisana, ale niestety dawno temu i bardzo wiele się od tamtego czasu zmieniło – na winnicach i w przepisach. Wydana w prestiżowej serii „Mitchell Beazley Wine Guides” opisuje wszystkie najważniejsze wina wzmacniane w Europie, a także w Ameryce, Australii i Afryce. Układ jest kulturowo-językowy, na początek wielkie wina portugalskie – porto i madera, potem hiszpańskie – sherry, ale też malaga i montilla-moriles, francuskie – vins deux naturels i chyba nie do końca zasadnie pineau des Charentes, jakby nie patrzeć to nie wino, tylko mistela. Są wina wzmacniane z Włoch, a konkretnie z Sycylii – marsala. Po rozdziałach poświęconych winom nowoświatowym autor wraca na koniec jeszcze na chwilę do Europy, konkretnie na Cypr i… jeszcze raz do Portugalii, by wspomnieć o winach moscatel de Setubal i carcavelos. Jakby sobie o nich przypomniał już po ukończeniu książki i dokleił je na ostatnich stronach. Mamy zatem przegląd wszystkiego, co w winach wzmacnianych najważniejsze – historycznie i rynkowo, choć skoro już dopisywał wina portugalskie, to wypadało wspomnieć o abafado, a przy Hiszpanii o katalońskich winach wzmacnianych. Roger Voss pisze o tradycji i historii, o winogronach i winifikacji, procesach starzenia, etykietach, przedstawia najważniejszych producentów z regionów (ależ tu jest informacji już nieaktualnych, jak ten rynek szybko się zmienia!). Wydanie jest z 1993 roku, będące rozszerzoną formą książki Vossa z 1989 roku. Nie polecałbym tej publikacji, sam bym po nią nie sięgał, gdyby nie to, że jeśli chodzi o wina wzmacniane, to niewiele interesujących monografii od tamtego czasu się ukazało. Jest sporo książek o sherry, o porto, ale niech mi ktoś wskaże jakiekolwiek opracowanie w języku angielskim o winach malaga? Choć w wielu miejscach nieaktualna książka Rogera Vossa wciąż wypełnia kilka wstydliwych dziur w anglojęzycznym pisarstwie o winie.
