jedna z najbardziej znanych i cenionych wódek świata, ma czołowe miejsce pod względem wielkości sprzedaży. Podstawowa wersja powstaje ze spirytusu żytniego i zdemineralizowanej wody, dziesięciokrotnie filtrowana i trzykrotnie destylowana. Produkowana w wielu krajach pod kontrolą firmy Smirnoff (obecnie koncern Diageo), niezależnie od miejsca gdzie jest destylowana, zawsze smakuje tak samo. Do 2012 roku produkowana była m.in. w Polsce w Polmosie Józefów, a od połowy 2012 roku we Wrocławiu w Akwawit-Polmos (Smirnoff Red, a także Citrus i Berry). Markę stworzył w Moskwie w 1860 roku Piotr Smirnov (П.А. Смирнов). Założył gorzelnię, która zaopatrywała m.in. carski dwór. Moskiewski sklep Smirnova był swego rodzaju świątynią wódki, szykowny i elegancki jak komnaty pałacowe. W 1898 roku firma przeszła na synów: Piotra Piotrowicza, Mikołaja i Włodzimierza. Do rewolucji październikowej był to już największy na świecie producent czystej wódki i marka o globalnym zasięgu. Władza radziecka skonfiskowała jednak majątek rodziny Smirnov, a oni sami uciekli z Rosji. W 1920 roku Włodzimierz Smirnov, syn Piotra Piotrowicza, otworzył zakład gorzelniczy w Stambule, w 1924 roku zaczęła działać destylarnia we Lwowie i wówczas na butelkach pojawiła się europejska nazwa Smirnoff, pod którą wódka dziś jest znana. W 1925 roku otwarto destylarnię w Paryżu. W 1933 roku Włodzimierz Smirnov sprzedał markę i wódczany biznes. Znaczną część produkcji przeniesiono do USA, a nowym właścicielem został Rudolph Kannet, wcześniej dystrybutor Smirnoffa. W 1938 roku marka znów zmieniła właściciela, została nim amerykańska firma Heublein – dystrybutor alkoholi. W USA wódkę Smirnoff reklamowano wówczas hasłem: „white whiskey, no taste, no smell” (biała whiskey, bez zapachu i smaku). Heublein był właścicielem Smirnoffa aż do 1982 roku, kiedy za 1,4 mld dolarów firmę przejęła grupa R.J. Reynolds Tobacco Company, w 1987 roku marka Smirnoff została odsprzedana grupie Grand Metropolitan, która w 1997 roku po fuzji z Guinnessem działa jako Diageo. Od 1991 roku na rynku rosyjskim dostępna jest wódka Smirnov (Смирнов), którą wprowadził spadkobierca rodziny – Borys Smirnov, obecnie jest ona produkowana i sprzedawana jako joint-venture z Diageo.
Wódka Smirnoff występuje w wielu wersjach, najbardziej znana jest z czerwoną etykietą, znana jako Smirnoff Red Label lub Smirnoff Classic czy Smirnoff 21, w zależności od kraju występuje w wersjach 37,5% lub 40%. Wszystkie wódki Smirnoffa charakteryzuje przyjemny dymny posmak i słodycz ziarna, jest to smak bardzo charakterystyczny, wyróżniający Smirnoffa wśród innych wódek. Od wersji czerwonej znacznie lepsza jest czarna – Smirnoff Black lub Smirnoff 55, destylowana czterokrotnie, najpierw trzy razy w stalowych kolumnach, na koniec w 150-letnim miedzianym alembiku, raz filtrowana przez węgiel drzewny, znacznie bardziej dymna, o mocy 40%, a jeszcze bardziej udana – Triple Black lub Smirnoff 57 o silnym smaku ziarna. Jest także granatowa wersja eksportowa Smirnoff 57 o mocy 50%. Ponadto dostępne są m.in. wersje: Smirnoff Silver Label (45,2%), Smirnoff Blue Label (45%) czy produkowana do 2012 roku w Polsce Smirnoff 60 Vladimir z czerwona etykietą, ale gorsza niż klasyczny Smirnoff 21. Występuje też w licznych, bardzo udanych, kompozycjach owocowych, jak: Smirnoff Citrus, Smirnoff Citrus Twist, Smirnoff Greenapple, Smirnoff Raspberry, Smirnoff Watermelon, Smirnoff Melon, Smirnoff Black Espresso Coffee, Smirnoff Black Lime & Mint i inne, a także w wersji zupełnie nieudanej Smirnoff Gold – z cynamonem i płatkami złota.