Whisky Legend 2016

5 marca w hotelu Boss w Miedzeszynie odbyła się kolejna edycja degustacji Whisky Legend. Ta organizowana raz do roku przez serwis Whiskymywife.pl impreza jest jednym z najważniejszych wydarzeń degustacyjnych na polskim rynku whisky. Gromadzi koneserów i dystrybutorów whisky, a także gości z zagranicy. W tym roku w imprezie wzięły udział 24 osoby. Tematem przewodnim były zamknięte destylarnie, a dominowały whisky z Port Ellen. One zresztą też zdobyły najwięcej punktów w degustacji w ciemno. Łączna wartość degustowanych whisky to ok. 12 tys. euro.

Caperdonich 20YO Berrys (46%), destylacja 1994, butelkowanie 2014. Bardzo tłuste łzy, barwa miodowa. Bardzo wyraźny aromat jabłek, w stronę kalwadosu, odrobina wanilii. Odrobina gruszek w nosie. W ustach ciężka, oleista. Miód, pieczone jabłka, trochę drożdży. W finiszu – długim – gorzkie i kwaśne jabłka, nic cukru, konsekwentnie w kierunku jabłkowej brandy. Szacunkowa wartość butelki – 100 euro. 4/5

Littlemill 24YO Maltbarn (50,6%), destylacja 1990, butelkowanie 2014, wypuszczono 158 butelek. Łzy długie i cienkie, barwa złocisto-cytrynowa. Destylarnia została zamknięta w 1994 roku, więc destylat pochodzi z ostatniego okresu jej funkcjonowania, w jej historia jest wyjątkowo długa, bo powstała w 1772 roku. W nosie słodko – keks, wanilia, orzechy laskowe, rum, trochę jabłecznika, skórki cytrusów. W smaku dużo słodu i drożdży. Nie ma tej słodyczy, jaką zapowiadał aromat. Przeciwnie – jest ciężka, gorzka, skóra, tytoń. Brak jej harmonii. Finisz średni, czuć orzechy i gałkę muszkatołową. Szacunkowa wartość butelki – 300 euro. 3/5

St. Magdalene 32YO Cadenhead (58,1%), destylacja 1982, butelkowanie 2014, wypuszczono 282 butelki. Łzy bardzo leniwe, barwa złocisto-cytrynowa. Destylarnia zamknięta w 1983 roku, rok po zabeczkowaniu tej whisky. W nosie: miód i zioła, rozmaryn i cynamon, limonka. Smak bardzo ciężki, tłusty, fabryczny, przywodzi na myśl rum z Jamajki, pieprz, jodyna. Trzeba dodać wody, wtedy pojawia się nuta maślana, a w ustach nieco słodyczy – lukrecja, anyż, kminek. Finisz krótki i nie przyjemny – zbutwiałe drewno. Szacunkowa wartość butelki – 650 euro. 2.5/5

Port Ellen 15YO Antica Casa Marchesi Spinola (40%), destylacja 1974, butelkowanie 1990. Łzy długie i cienkie, barwa złocisto-srebrzysta, z wyraźną mgiełką w kieliszku, łzy cienkie, długie, bardzo powolne. Destylarnia zamknięta w 1983 roku. W aromacie: torf, smoła, gencjana, nieco miodu i pieczonych jabłek, drożdże, wędzenie. Smak bardzo „przypalony” – spalona grzanka, azbest, wędzona ryba i wędzonka. W finiszu – średnio długim – nieco pieprzna, bardzo wyraźne te nuty wędzenia, ale także popiół. Sprawia wrażenie jakby leżała już za długo. Szacunkowa wartość butelki – 800 euro. 3/5

Karuizawa 29YO (59,4%), destylacja 1983, butelkowanie 2013, wypuszczono 205 butelek. Łzy rzadkie, cienkie, bardzo powolne, barwa ciemna, wpadająca w orzech, ze złotymi refleksami. Destylarnia zamknięta w 2001 roku, obecnie jej zapasy znajdują się w destylarni Chichibu. Aromat słodki – wiśnie, rum, fiołki, ale i naftalina. Smak potężny, bo tu i sherry, i gencjana. Warto dodać wody, jeszcze bardziej czuć wiśnie, a w ustach pojawia się smak słonych paluszków, butwiejące drewno – zwłaszcza w finiszu. Finisz średnio długi, w nim orzechy włoskie, skóra. Szacunkowa wartość butelki – 3600 euro. 3.5/5

Port Ellen 10th 31YO (54,6%), destylacja 1978, butelkowanie 2010, wypuszczono 3000 butelek, ale mało co z tego jeszcze jest dostępne – dziesiąta edycja, oficjalne butelkowanie Port Ellen przez właściciela marki, Diageo. Łzy rzadkie, cienkie i leniwe, barwa miedziano-cytrynowa. W nosie: ciasto drożdżowe, rodzynki, suszone morele i śliwki, trochę miodu, bardzo delikatnie torf i nutka medyczna. W ustach potężna, oleista, wytrawna, ale z ciekawą bakaliową nutą, gdzie znaleźć można m.in. suszone daktyle, ale i orzeszki ziemne, znów odrobina torfu, popiołu, posmak wody filtrowanej przez skały wulkaniczne. W finiszu długim gorzkie zioła – piołun, korzeń goryczki. Szacunkowa wartość butelki – 1300 euro. 4.5/5

Brora 27YO Duncan Taylor (51,3%), destylacja 1981, butelkowanie 2009, wypuszczono 330 butelki. Łzy bardzo gęste, cienkie, szybkie, barwa słomkowo-cytrynowa. Destylarnia zamknięta w 1983 roku, whisky z końcowego okresu, gdy dodawano nieco torfu do słodu. Aromat trawy i mleczka zbożowego, rumianku. W ustach zaskakująco przyjemna w stosunku do zapachu, choć też bardzo konsekwentna. Nadal rumianek, a poza tym propolis, trochę soli. Finisz przyjemny, dość długi, miodowo-kwiatowy, lipa. Mimo pewnej monotonii, jest to naprawdę przyjemna do picia whisky. Szacunkowa wartość butelki – 650 euro. 4/5

Port Ellen 23YO Taste Still M&H Cask Sellection (55,7%), destylacja 1982, butelkowanie 2005, wypuszczono 240 butelek. Łzy oleiste, cienkie, bardzo powolne, barwa złoto-miodowa. Aromat słodki, miodowy, nuta kwiatów wiśni, odrobinka przypalonej grzanki. W ustach pełna, oleista i wyrazista. Bardzo dużo ziół, kompozycja jak w bitterach – hysop, piołun, tymianek, mięta, anyż. Finisz słono-wytrawny, wypieczona skórka chleba. Dodanie wody nie wprowadza tu wiele, może dodatkowo nutę grejpfruta. Szacunkowa wartość butelki – 475 euro. 3.5/5

Caperdonich 39YO Duncan Taylor (51,8%), destylacja 1968, butelkowanie 2008, wypuszczono 108 butelek. Łzy długie, cienkie i średnio szybkie, barwa złoto-miodowa. Destylarnia zamknięta w 2001 roku, w 2010 roku zburzona. W aromacie brzoskwinie i mango, banan i ananas, mleczko zbożowe. W ustach trawa i kwiaty polne, a także dużo melona. Po dodaniu wody ujawniają się zioła – przede wszystkim rozmaryn, trochę jałowca, a w ustach dochodzą morela i gruszka. Finisz krótki, owocowy, wraca uparcie melon. Szacunkowa wartość butelki – 500 euro. 3/5

Imperial 37YO Cadenhead (53,5%), destylacja 1977, butelkowanie 2015, wypuszczono 204 butelki. Łzy długie, cienkie i średnio szybkie, barwa złocisto-cytrynowa. Destylarnia zamknięta w 1998 roku, w 2013 roku zburzona, nigdy jednak nie robiła wielkiej whisky. Aromat przyjemny – jabłka, gruszki, mirabelki, maślane ciasteczka, cytryna. Moc alkoholu dusi tą whisky, ale czuć w smaku biszkopt i marmoladę pomarańczową. Trzeba jednak dodać wody. Pojawia się lekki aromat ziół i wrzosu. A w ustach więcej cytrusów – pomarańcze i grejpfruty. Finisz bardzo drożdżowy. Szacunkowa wartość butelki – 450 euro. 3/5

Port Ellen 25YO Signatory (57%), destylacja 1982, butelkowanie 2007, wypuszczono 417 butelek. Łzy krótkie, rozszerzające się ku dołowi, powolne, barwa miodowo-złota. W nosie: miód, propolis, trochę dymu, generalnie aromat jak w pasiece, bardzo, bardzo słodko. W ustach także słodko i dymnie, biszkopt, biała czekolada, drożdże i wciąż dużo miodu, zwłaszcza w finiszu – miód wrzosowy. Moc nie gasi aromatu, szkoda dodawać wody. Zupełnie wyjątkowa, niezwykła edycja Port Ellen. Szacunkowa wartość butelki – 800 euro. 5/5

Glenury Royal 32YO Douglas Laing (49,4%), destylacja 1968, butelkowanie 2001, wypuszczono 258 butelek. Łzy długie i bardzo gęste, barwa likieru kawowego. W aromacie: kawa, kakao, sherry, toffi. Smak zupełnie nie dorównuje aromatom, whisky jest pikantna – chilli, bardzo dużo drewna w ustach, rodzynki. Absolutnie trzeba dodać wody, choć nie jest to mocna whisky, wtedy staje się słodka i bardziej zrównoważona, wyraźniej pojawiają się w smaku rodzynki, a nawet winogrona. Finisz nieco mineralny, z nutą czarnej czekolady. Whisky zaskakująca, źle zbalansowana, bronią ją aromaty. Szacunkowa wartość butelki – 500 euro. 2.5/5

Port Ellen 28YO Reifferscheid (54,3%), destylacja 1983, butelkowanie 2011, wypuszczono 180 butelek. Łzy bardzo gęste i dość szybkie, barwa złocisto-cytrynowa. Aromaty torfowo-medyczne, trochę kwiatów i moreli. Smak wyrazisty, konsekwentnie torfowo-medyczny z lekkim tonem słodkich owoców. Ładnie poukładana, finisz długi, torf i toffi. Szacunkowa wartość butelki – 450 euro. 4/5

Port Ellen 27YO The Whisky Agency (62,6%), destylacja 1982, butelkowanie 2010, wypuszczono 168 butelek. Łzy krótkie, cienkie, rachityczne, barwa złocisto-cytrynowa. Aromat zduszony przez alkohol – torf, jodyna. Smak też bardzo torfowo-medyczny, o dziwo, mimo potężnej mocy, jest to pijalne. Zdominowane przez jodynę, trochę deserowych winogron. Koniecznie trzeba dodać wody, wtedy pojawiają się w nosie zioła – tymianek, rozmaryn, wrzos, anyż. Smak też bardzo zyskuje, whisky robi się słodka, znika smoła, znika szpital, pojawiają się miód oraz zmielone ziarna. Finisz niestety krótki, ale bardzo przyjemny, zbożowy. Zaskakująca przemiana po redukcji mocy. Szacunkowa wartość butelki – 550 euro. 4/5

Whisky Port Ellen stanowiły spore zaskoczenie ze względu na ich różnorodność, niektóre były bardzo mało torfowe. Na mnie największe wrażenie zrobiła edycja Signatory, destylacja Port Ellen z 1982 roku. Największym zaskoczeniem na plus była Imperial, whisky z tej destylarni zawsze oceniałem bardzo nisko, tymczasem ta z 1977 roku od Cadenhead zrobiła bardzo przyzwoite wrażenie. Rozczarowała zwłaszcza St. Magdalene, ale też do pewnego stopnia Karuizawa, którą przed degustacją typowałem na królową balu. Na tym przyjęciu okazała się być ledwie jedną z dam dworu.
Porównując tegoroczną edycję Whisky Legend do tej sprzed roku, poziom prezentowanych whisky był niższy. Pokazuje to, jak trudno trafić na naprawdę wybitna whisky z zamkniętych destylarni. Część z nich zamknięto gdyż najzwyczajniej produkowały przeciętne trunki. W przypadku niektórych z tych whisky można też odnieść wrażenie, że upływ lat działa już na ich niekorzyść, zostały zdominowane przez drewno. Tegoroczna edycja Whisky Legend była niepowtarzalną okazją żeby się przekonać o potencjale trunków, które są już historią whisky.

A tak wyglądała średnia przyznanych punktów dla poszczególnych whisky w skali 1-10