Ukazało się piąte polskie wydanie książki Dawida Wisharta o whisky. Czwarte wydanie było zmienione, poszerzone o nowe destylarnie, a to powiela zawartość poprzedniej edycji (czyli opiera się na angielskim oryginale z 2018 roku). Wartością jest stworzona przez autora typologia profili smaków, która pozwala porównywać whisky z różnych destylarni dzięki prostemu systemowi oznaczeń (porównania whisky według tego systemu można znaleźć na stronie: whiskyanalysis.com). W porównaniu do pierwszych wydań treść rozszerzono o nowe szkockie destylarnia, a także o inne destylarnie whisky z Wielkiej Brytanii – irlandzkiej, walijskie i angielskie. Opisowi destylarni towarzyszy opis profilu typowej dla niej whisky. Nowe destylarnie szkockie w części znalazły się na końcu z bardzo krótkimi notkami i bez opisu profili whisky, a także bez jakichkolwiek dodatkowych informacji poza wyliczeniem z nazwy i adresu. Część destylarni spoza Szkocji w ogóle została pominiętych z powodów znanych tylko autorowi (może o nich zapomniał), jak choćby bardzo popularna w Polsce i założona przez Polaka w Londynie Bimber Distillery, czy jedna z pierwszych nowych destylarni irlandzkich, obecna na rynku już od 2004 roku – West Cork. Można mieć też często wątpliwości, co do wyboru reprezentatywnej butelki, np. Redbreast 12 w Midleton, czy Inchmurrin 12 w Loch Lomond. I część przedstawionych etykiet jest nieaktualna. Być aktualnym w świecie whisky nie jest łatwo, chyba, że jak Ingvar Ronde wydaje się rocznik.
