Największy zakład przemysłowy na Islay, Diageo’s Port Ellen Maltings powstało w 1974 roku na potrzeby trzech destylarni ówczesnego Distillers Company Limited (DCL), czyli protoplasty Diageo, czyli: Port Ellen, Caol Ila i Lagavulin. Kiedy w 1983 roku zamykano destylarnię Port Ellen, rozważano także likwidację słodowni, ale ostatecznie doszło do porozumienia z innymi destylarniami z Islay, które podjęły się kupować słód z zakładu Port Ellen Maltings. Na Islay nie ma wystarczających upraw jęczmienia, ziarno dostarczane jest głównie z Anglii statkami do portu w Port Ellen, a następnie przewożone jest ciężarówkami do słodowni.
Produkcja jest automatyczna. Najpierw przez dwa dni ziarno jest moczone. Kiełkowanie odbywa się w cylindrycznych, automatycznych bębnach, które są w ciągłym ruchu i wypełnione gorącym powietrzem. Trwa to ponad cztery dni. Słód zielony jest suszony w trzech piecach, na co zużywa się ok. sześć ton torfu, mieszanina torfu. Stosowane są dwa rodzaje torfu, tzw. górny, bardziej przesuszony, i dolny, bardziej wilgotny, który daje więcej dymu. Po 16 godzinach kończy się proces suszenia. Wszystko jest tu skomputeryzowane, na zmianie pracują zaledwie dwie osoby. 30 ton jęczmienia daje 23 tony słodowanego jęczmienia. Rocznie zaś przetwarza się tutaj aż 22 tys. ton jęczmienia.
Port Ellen Maltings jest dostawcą dla destylarni z Islay: Ardbeg, Ardnahoe, Bowmore, Bunnahabhain, Caol Ila, Kilchoman, Lagavulin, Laphroaig, ale też Talisker, Tobermory i innych. Słód produkowany jest zgodnie z określonymi specyfikacjami i wymaganiami gorzelni.