Położona w dolinie, obok małej stacji kolejowej Kennethmont, wodę czerpie ze źródeł Knockandy Hill. Wygląda niepozornie, to rząd niskich szarych budynków z granitu, w których są zarówno magazyny beczek, jak i część fabryczna. Reklamy whisky Teacher’s jasno uświadamiają przeznaczenie Ardmore, większość produkcji trafia właśnie do tego blendu.
Powstała w 1898 roku z inicjatywy Adama Teachera, syna słynnego Williama. Co ciekawe, wcześniej w Szkocji istniała destylarnia o takiej samej nazwie, tyle że w zupełnie innym miejscu, w latach 1817-1835 była destylarnia Ardmore na wyspie Islay, wchłonięta w 1837 roku przez firmę Lagavulin.
Dziś Ardmore jest jedną z większych szkockich destylarni. Produkuje 4,2 mln l whisky. Działa tu osiem masywnych, cebulastych alembików (ich liczbę zwiększano dwukrotnie – w 1955 i 1974 roku). Wielka kadź zacierna pozwala przerabiać jednorazowo ok. 1000 ton ziarna. Mają 14 kadzi fermentacyjnych po 90 tys. l każda. Co należy do rzadkości, mają też własny zakład bednarski.
Działa właściwie nieprzerwanie od końca XIX wieku. W 1976 roku została przejęta przez grupę Allied Breweries, a w 2005 roku przez Jima Beama. Dziś należy do grupy Beam Suntory. Do lat 70. XX wieku sami słodowali jęczmień (najładniejszym elementem niskiej architektury jest dawny budynek słodowni z charakterystyczną pagodą). Aż do 2002 roku opalali swoje alembiki węglem.
Smak whisky Ardmore jest nietypowy dla Speyside, gdyż wykorzystywany tu słód w większości jest torfowany (12-14 PPM). Niewiele było oficjalnych edycji ich single malt. W 1999 roku wypuszczono Ardmore 12YO i 21YO, w 2007 Ardmore Peated Traditional Cask, w 2008 Ardmore 25YO i 30YO. Poza tym dostępna jest też edycja z mniejszych beczek Ardmore Quarter Cask czy lekko torfowa Ardmore Legacy oraz trochę rozlewów od niezależnych bottlerów, np. Chieftain’s 11YO, Gordon & MacPhail 16YO, Signatory 11YO, Douglas Laing 21YO. Destylarnia produkuje także nietorfową whisky, pod nazwą Ardlair, ale trafia ona w całości do blendów.