Sukces w Pałacu Kultury

W dniach 25 i 26 stycznia w Warszawie odbyła się pierwsza edycja festiwalu Jedz Pij Warszawo, połączonego z trzecią edycję Festiwalu Wódki i Zakąski. Było co próbować, można było się edukować, imprezie towarzyszyło ponad 20 spotkań dyskusyjnych, z udziałem ok. 50 panelistów. Dużym zainteresowaniem cieszyły się warsztaty live cooking czy widowiskowe barmańskie pokazy flair show.

Zmiana lokalizacji Festiwalu Wódki i Zakąski okazała się strzałem w dziesiątkę. Dobrym pomysłem było też zróżnicowanie cen biletów. Miejsce i niska cena wstępu sprawiły, że ludzi przyszło dużo. Część gastronomiczna – wreszcie tak, jak to powinno być, czyli bardzo duża różnorodność, atrakcyjne ceny. Można było poznać zarówno ofertę kilku warszawskich restauracji, jak i producentów czy importerów. Były zakąski, ale były też świetne sery, oliwki, kiszonki, była duża oferta wegetariańska. Osobna ekspozycja Chleb i Wino także była strzałem w dziesiątkę. Wybór win może nie oszałamiający, ale różnorodny. Z cenami degustacyjnymi win niektórzy importerzy zaszaleli, ale z korzyścią dla winiarzy, którzy przede wszystkim chcieli się pokazać, zaprosić, przekonać. Była też część edukacyjna, z książkami i niektórymi z eksponatów z Muzeum Wódki. Najważniejszą częścią imprezy był oczywiście festiwal wódki, albo szerzej – mocnych alkoholi, bo były też rumy, whisky, brandy, likiery, nalewki. Kilku producentów rzemieślniczych – okowity i wódki z Podola Wielkiego, okowity z Drake Distillery, wyroby nalewkarni: Longinus, Majewski, Manufaktura Cieleśnica, Mazurskie Miody. Były duże marki: CEDC m.in. z Żubrówką i Russian Standard, Stock z Beluga i nową Żołądkową Kolonialną, Diageo, Belvedere, BZK Alco, Chopin, Polmos Toruń, Pravda, Old Polish Vodka, Manufaktura Wódki, Piasecki. Byli importerzy i właściciele private labels: Dom Wina, Global Spirits, Cerville, Haberfeld, pokazały się takie marki jak: Bulbash i Green Line z Białorusi czy Nemiroff, Khortytsa, Shustoff, Rada i Hlebniy Dar z Ukrainy, a także m.in. rumy Dictador z Kolumbii i Angostura z Trynidadu czy whisky Auchentoshan i bourbon Bulleit. Na stoiskach odbywały się szkolenia, food-pairing, mieszanie koktajli, fachowe degustacje pod okiem ambasadorów marek. Brakowało kilku ważnych importerów, przede wszystkim M&P, Pinot, Ice-Full, United Baverages oraz producentów, jak m.in.: Wyborowa, AWW, Polanin, Polmos Bielsko-Biała, Toorank, Nisskosher i kilku mniejszych. Kto był, ten nie żałował, bo publiczność dopisała. Premierowo pokazano kilka zupełnie nowych wódek, jak nowe smaki Nemiroffa, Grey Cordial z Litwy, Jałowiec Polski (Polmos Toruń), po raz pierwszy szerszej publiczności zaprezentowała swoje wyroby gorzelnia Podole Wielkie.
– Zainteresowanie Festiwalem i frekwencja przerosły nasze oczekiwania. Oznacza to, że Warszawa potrzebowała wydarzenia, które zaprezentuje potencjał współczesnej sceny gastronomicznej naszego miasta, uwzględniającego zarówno wątki historyczne jak i prezentującego najnowsze światowe trendy w dziedzinie gastronomii – powiedział Piotr Popiński, inicjator imprezy.
Festiwal Jedz Pij Warszawo nawiązywał tradycją do Wystawy kucharsko-spożywczej z 1902 roku, kiedy to nasza stolica, obok Wiednia i Frankfurtu nad Menem stała się jednym z pierwszych miejsc świętowania sztuki kulinarnej w Europie. Po ponad stu latach organizatorzy Festiwalu postanowili pokazać, że Warszawa ma aspiracje być europejskim centrum gastronomicznej kultury.

Najciekawsze wódki i okowity festiwalu (noty powyżej 90/100)