posiadłość ziemska w regionie Charente z neorenesansowym zameczkiem w Rouillac z 1872 roku i ogromnym areałem winnic. Od początku budowana z myślą o destylarni koniaku, jej właścicielem była firma Rémy Martin. W 1892 roku została wyposażona w osiem alembików o pojemności po 1500 l każdy. Zbudowano piętrowe piwnice do leżakowania beczek. W 1965 roku posiadłość i destylarnię kupiła fima Cognac Bisquit. W 1974 roku rozbudowano destylarnię, wstawiono m.in. nowe kadzie do fermentacji oraz 56 alembików o pojemności 2500 l, sterowanych komputerowo. Produkowny jest tu m.in. znany koniak  Bisquit, który od 2009 roku należał do Pernod Ricard, a od 2009 roku jest własnością wywodzącej się z RPA Grupy South African Distell. Tradycje produkcji koniaku w tym miejscu siegają jednak XIX wieku, tutaj eau-de-vie destylował Rémy Martin. Są tu także piwnice i zakład bednarski. Powstaje tu także marka koniaku o nazwie takiej samej jak posiadłość – Château de Lignières. Całość produkcji dla tej marki odbywa się na winnicy Avanat, od zbioru i prasowania winogron, przez fermentację po destylację, starzenie w beczkach i butelkowanie, co jest rzadkością. Jest tu 205 ha winnic. Pod marką Château de Lignères Bisquit butelkuje dwa koniaki – Vieille Réserve Privée oraz 10 Ans. Aromat koniaku jest bardzo delikatny, kwiatowy, z nutą moreli i orzechów włoskich oraz migdałów. Smak również jest niezwykle delikatny, choć tu pojawia się ostrzejsza nutka tytoniu, trochę kawy, głównie są to jednak kwiaty. Finisz krótki, nieco trawiasty i migdałowy.