gorzelnia powstała w 1702 roku, założył ja Jacques Ferrand. Mają swoje niewielkie winnice w Segonzac, czyli w Grande Champagne, wyłącznie winogrona ugni blanc. Zaledwie 7 ha, to jeden z najmniejszych producentów koniaków w regionie. Interes prowadzi Pablo Ferrand, jego dziadek – Pierre Ferrand – to wielka postać w świecie koniaku. Dziś jego imię widnieje na butelkach dużej grupy kapitałowej, skupionej wokół La Maison Ferrand. „W wyniku różnych niezbyt udanych inwestycji rodzina straciła prawo do marki koniaków Ferrand, ale portret mojego dziadka, któremu wiele zawdzięczam, i od którego wszystkiego się nauczyłem, widnieje na moich butelkach” – mówi Pablo Ferrand. W piwnicach firmy są beczki z eau-de-vie pamiętającymi czasy nie tylko dziadka, ale także pradziadka – najstarsze są z 1924 roku. Do starzenia używają beczek z dębu Limousin, o pojemności 400-500 l. Prawie wszystkie beczki są bardzo stare, mają po 50-70 lat. „Nie lubię w koniaku zbyt wiele tanin drewna, wolę gdy są rześkie, owocowe” – mówi Pablo. Alembik jest sterowany ręcznie. „Wstaję o trzeciej nad ranem, schodzę do destylarni, sprawdzam aromat spirytusu ściekającego z alembiku, a potem wracam spać. W środku nocy jestem lepiej wyczulony na aromaty, a uważam, że żaden komputer nie zastąpi nosa. Mogę sobie na to pozwolić, bo destyluję tylko przez 30 dni w roku”. Do 2012 roku niemal cała produkcja trafiała do zestawiania kupaży Rémy Martin. „Wstrzymałem kontrakt z nimi, bo chcę sam wszystko butelkować” – mówi Pablo. Koniak VSOP Pierre de Segonzac ma siedem lat, XO Réserve – piętnaście. Jest też trzydziestoletni XO Sélection  des Angnes i pięćdziesięcioletni Extra, o barwie likieru kawowego, aromacie pigwy, miodu, liści wiśni, herbaty, cierpkich jabłek i tytoniu. Perłą w koronie jest jednak koniak Pierre de Segonzac Ancestrale, kupaż alkoholi, które mają 70-75 lat. Dużo miodu, pigwy, wiśni, czarna herbata, orzechy włoskie. Rocznie sprzedawanych jest 200-250 butelek w cenie 350 euro za butelkę.

firmę założył w 1896 roku Jean Guerbé, wciąż należy do rodziny, obecnie prowadzi ją François Xavier Charpentier wraz z żoną. Mają dwanaście alembików. Do starzenia używają beczek z dębu Limousin. – Destylujemy od pięciu pokoleń. Przez lata nasza firma większość swoich koniaków sprzedawała do kupaży Hennessy, teraz zaczęliśmy sami butelkować. Mamy 54 ha winnic, wszystko to winogrona ugni blanc, bardzo dobre parcele w Grande i Petite Champagne – opowiada François Xavier Charpentier.

firma powstała w 1777 roku, obecnie już siódme pokolenie rodziny Delpech Fougerat pracuje przy produkcji koniaku. Mają ok. 100 ha winnic ugni blanc w regionach Petite Champagne i Fins Bois oraz aż 12 alembików. Mają także kolumny do destylacji ciągłej i trzy linie do butelkowania. Używają beczek z dębu Limousin. Poza destylatami z winogron produkują: gin, wódkę, whisky i rum. – Sprzedajemy odleżakowane eau-de-vie do dużych domów koniakowych jak Martell czy Rémy Martin, pod własną marką sprzedajemy zaledwie niewielką część naszych destylatów, dlatego firma, choć duża, jest stosunkowo mało znana poza regionem Cognac – mówi Lucas Faret, który odpowiada za eksport. Najstarsze koniaki jakimi obecnie dysponują, liczą sobie ponad sto lat.

producent koniaku z Salles d’Angles, właścicielem firmy jest Patrick Drouet. Mają 74 akry winnic – 70% w regionie Grande Champagne i 30% w Petite Champagne. Historia destylarni sięga pierwszej połowy XIX wieku, założył ją w 1848 roku Jean L’Homme. Pradziadkowie obecnego właściciela – Ulysse i Elina Dumargue, a następnie dziadkowie – Irène Dumargue i Gabriel Drouet pracowali w destylarni Jeana L’Homme. W 1969 roku rodzina Drouet odkupiła majątek dawnego pracodawcy – winnicę i destylarnię. Obecnie mają dwa nieduże alembiki o pojemności 1000 l każdy. Wina destylowane są razem z osadem, co daje większą koncentrację aromatów. Wykorzystują niemal wyłącznie wina z winogron ugni blanc, w bardzo niewielkim stopniu colombard – z własnych winnic. Beczki z francuskiego dębu mają pojemność 250 i 400 l. Za kupażowanie koniaków odpowiada Patrick Drouet. Kolekcja koniaków obejmuje: VS, VSOP, Fine Mélina, Réserve de Jean, XO Ulysse, XO Cigar, Paradis de Famille. Ten ostatni to unikatowa edycja, pochodzi z 1969 roku, a ojciec obecnego właściciela, Gérard Drouet, destylował trunek w maleńkim 400 l alembiku. Edycje XO to kupaże koniaków ok. 20-letnich. Firma butelkuje też Pineaux des Charentes w kilku wersjach: Blanc, Rosé, Gabriel, X’cep i Mathilde.

firma Maison A. Staub & Cie została założona w 1858 roku przez Augusta Staub, Szwajcara z kantonu Berno. Dzięki licznym podróżom i międzynarodowym kontaktom stworzył dystrybucję do: Niemiec, Szwajcarii i Belgii. W 1889 roku otrzymali złoty medal na wystawie w Paryżu. Dziś firma jest jednym z czołowych eksporterów koniaku głównie do: Szwajcarii, Włoch, Norwegii, Irlandii, Danii, Rosji, Austrii, ale też na Karaiby, Afryki Zachodniej i Azji.