Alzacka eau-de-vie, tak jak i w innych częściach Francji, to destylat z przefermentowanych: całych lub rozdrobnionych owoców, soku owocowego, wytłoków, wina. Są jednak wyjątki, w przypadku niektórych owoców, których jest 17, dopuszcza się macerację, czyli dodanie neutralnego alkoholu, odstawienie owoców w alkoholu na dłuższy czas (kilka miesięcy), a następnie należy poddać mieszankę owoców i alkoholu destylacji. Owoce te to: jeżyny, maliny, truskawki, borówki, tarnina, jagody ostrokrzewu, porzeczka czerwona i czarna, jarzębina, jarząb domowy, jagoda leśna, czarny bez, owoce dzikiej róży, banany, marakuja, egzotyczny śliwiec słodki (Spondias dulcis) i śliwiec mombin (Spondias mombin). Zgodnie z przepisami, mimo że nie było fermentacji, wolno na etykiecie użyć nazwy eau-de-vie, pod warunkiem jednak, że ilość dodanego alkoholu wynosi mniej niż 20 l czystego alkoholu na 100 kg owoców. Na etykiecie musi też pojawić się informacja „Obtenue par macération et distillation” otrzymano przez macerację i destylację).
W trakcie fermentacji zabronione jest szaptalizowanie (dodawanie cukru) zarówno dla owoców fermentowanych, jak i macerowanych. Dozwolone jest jednak dosładzanie już po destylacji maksymalnie 10g cukru na litr dla wyrobów: A.O.P Marc d’Alsace de Gewurztraminer, a także dla I.G.P. Quetsch d’Alsace, Mirabelle d’Alsace, Kirsch d’Alsace i Framboise d’Alsace (czyli destylat z wytłoczyn winogron gewurztraminer, śliwka, mirabelka, wiśnia i malina), a dla innych owoców maksymalna zawartość cukru może wynosić 20 g na litr, ale tu nie można posługiwać się określeniem wskazującym na etykiecie miejsce pochodzenia, czyli d’Alsace. Minimalna zawartość alkoholu dla eau-de-vie to 37,5%, ale nie dotyczy to alkoholi z oznaczeniem d’Alsace, gdzie jest to 45%.
W 2015 roku Unia Europejska przyznała osobne oznaczenie geograficzne dla eau-de-vie d’Alsace, obejmujące najbardziej tradycyjne owoce, Indication Géographique otrzymały wspomniane: Kirsch d’Alsace, Questch d’Alsace, Mirabelle d’Alsace, Framboise d’Alsace, a także Whisky d’Alsace. Każdy z tych trunków poddawany jest kontroli jakościowej, fermentacja, destylacja i obniżenie mocy przed butelkowaniem muszą odbywać się w Alzacji. Wszystkie regulacje prawne dotyczące poszczególnych trunków alzackich można znaleźć w formacie PDF na stronie: www.syndicat-distillateurs-alsace.org. Co ciekawe, obecnie ponad połowa całej produkcji alkoholi z oznaczeniem I.G.P. d’Alsace to whisky.
W przypadku maceracji mali producenci dodają zwykle spirytus robiony z wina i odstawiają owoce na 3-4 miesiące. Duzi producenci dodają neutralny zbożowy lub melasowy alkohol o mocy 70-80%. Ten destylat do maceracji nie tylko nie musi pochodzić z regionu Alzacji, ale nawet nie musi być francuski (choć w praktyce zwykle jest).
