Destylaty winogronowe były bohaterami degustacji zorganizowanej 10 sierpnia w Bar & Books w Warszawie przez magazyn „Aqua Vitae”. Doboru trunków dokonał Łukasz Gołębiewski, redaktor naczelny dwumiesięcznika, który tak tłumaczył swój wybór: – Próbujemy pięć różnych alkoholi z winogron, z pięciu różnych krajów. Owoce dojrzewały w różnych warunkach klimatycznych, rosły na innych glebach, są zrobione z różnych gatunków winogron, przy użyciu różnych aparatur, dlatego też ich smaki są bardzo odmienne.

10 sierpnia o godz. 19.00 zapraszamy do Bar & Books na degustację młodych alkoholi destylowanych z winogron – nie poddanych starzeniu w beczce. Pokażemy różne wariacje z różnych krajów.
Tasting menu:
Alita Pure Brandy (Lietuva)
Josif Agriculture Chacha (Georgia)
Aldea Velha Bagaceira (Portugal)
Nuevas Rias Orujo (Spain)
Lazzaroni Grappa di Chardonnay (Italy)

Bogedas Martín Códax, z apelacji D.O. Rías Baixas, powstała w 1986 roku. Należą do nich winnice ulokowane na małych parcelach, gdzie nasadzane są głównie białe winogrona szczepu albariño. Do starzenia win i destylatów używają francuskich beczek z dębu allier. Firma jest otwarta dla zwiedzających, organizuje zróżnicowane oprowadzania – po winnicach, winiarni i destylarni. Produkują likier ziołowy, kawowy,  a także orujo – destylat z wytłoczyn winogron albariño. Ich Martín Códax Augardente de Galicia (42%) ma aromat pleśniowego sera w ziołach. Smak lekko dymny, przypalony. Starzony w beczkach Martín Códax Augardente de Galicia Envellecida (40%) ma aromat słodki – toffi, rodzynki, kwiaty, sucha trawa. W ustach delikatnie, orzechy włoskie i rodzynki, daktyle.

hiszpańska brandy z wytłoków winogron (nazywana też aguardente lub caña) przypominająca francuski marc czy woska grappę. Popularna zwłaszcza w Galicji, gdzie wytwarza się ją według tradycyjnych metod w poteiro – miedzianych alembikach czy wręcz kociołkach, z takich gatunków winogron jak: xarel-lo, parellada i macabeo. Do destylacji idą: skórki, pestki, ogonki. Moc bezbarwnego destylatu to 37-50%, przy czym najczęściej jest to 40-42%. Rzadko sprzedaje się orujo starzone w beczkach (wówczas nosi nazwę Orujo Añejo lub Gran Reserva), natomiast bardzo często dodawane są różne zioła (hierbas). Na stronie www.orujodegalicia.org można znaleźć omówienie ponad stu gatunków orujo, bardziej znane to m.in.: Fillaboa, Zirall, Rua Vieja, Ardell’o Eixo, Serea, Gran Doa czy Pazo. Potrafią bardzo różnić się smakiem – od świeżego owocowego bukietu gruszek po ciężki smak pleśniowego sera.